Guusje (29) weet pas sinds twee jaar dat ze diabetes type 1 heeft. Toch blijft ze verre reizen maken. ‘Ik moet me tot in detail voorbereiden, maar blijf niet thuis vanwege mijn diabetes.’
‘Grenzen bestonden lange tijd niet voor mij. Ik hou van verre reizen, heb al meerdere continenten bezocht. En als freelance communicatiespecialist ben ik voor mijn werk meestal niet aan vaste locaties gebonden. Begin 2022 liep ik ineens wél tegen een grens aan. Er bleek een limiet te zitten aan mijn gezondheid, zonder dat ik daar iets aan kon doen. De diagnose diabetes type 1 was schrikken; de ziekte bleek veel impactvoller dan ik altijd had gedacht. In mijn onwetendheid dacht ik: je spuit een paar keer per dag insuline en kunt weer door. Maar wat bleek? Zeker mentaal ben je er continu mee bezig. Ik heb deze ziekte 24 uur per dag, de rest van mijn leven.’
Tas vol diabetesspullen
‘Hoewel de impact van diabetes type 1 enorm is, wilde ik blijven doen wat ik altijd al deed: verre reizen maken, locatieonafhankelijk werken. En dat kán. Alleen minder ongedwongen dan voorheen. Voordat ik op reis ga, moet ik me tot in detail voorbereiden. Ik neem een lading met druivensuikertabletten en koolhydraatrijke én -arme repen mee. En mijn Dexcom-sensors en -insulinepompen die ik regelmatig moet vervangen. Plus een aantal reservesensors en -pompen, voor de zekerheid. Vaak heb ik een tas vol diabetesspullen. Gelukkig kun je die bij veel vliegtuigmaatschappijen kosteloos meenemen, als je een medische verklaring laat zien.’
Hiken in de bergen
‘Ook op plaats van bestemming ben ik continu bezig met mijn diabetes. Ik ga graag de bergen of jungle in om te hiken. Dan kom je in onherbergzame gebieden, ver weg van een ziekenhuis of arts. Ik zorg er altijd voor dat er mensen zijn die eventueel hulp kunnen inschakelen. Ik neem ook altijd veel water, repen en druivensuiker mee, zeker omdat je bij het hiken sneller aanloopt tegen een hypo (te lage glucosewaarde). Dat is soms spannend, maar die spanning weegt niet op tegen de ervaring. Ik wil dingen niet uitstellen, maar gewoon doen. Dat gevoel is sterker geworden sinds mijn diagnose.’
Inspireren via blog
‘Op mijn website hyposenhikes.nl schrijf ik over mijn ervaringen. Veel mensen met diabetes type 1 laten zich tegenhouden door deze ziekte. Ik wil via mijn blogs laten zien dat er, weliswaar met wat aanpassingen en extra inspanningen, nog van alles mogelijk is. Daarnaast is schrijven voor mij een goede manier om aan anderen uit te leggen wat het betekent om diabetes type 1 te hebben. Er is in Nederland nog veel onbekendheid over deze ziekte. Dat moet veranderen en daar wil ik graag aan bijdragen, met mijn eigen blog én via de campagne 24-7 Diabetes.’
