Sebastiaan (29) is naast senior schadecoach bij een verzekeringsmaatschappij ook 24/7 manager van zijn eigen gezondheid. ‘Al die ballen hooghouden, dat is mentaal zwaar.’
‘Het managen van mijn diabetes voelt als een fulltime job. En het voelt niet alleen zo, het ís ook zo. Je bent 24/7 manager van je eigen gezondheid. Ik bén mijn alvleesklier, die door diabetes type 1 niet functioneert zoals het hoort. Dat betekent dat ik dagelijks tientallen keuzes moet maken. Over wat ik eet en drink en wanneer. Over wat ik doe, wanneer ik ontspan of me inspan. Waarbij ik ook rekening moet houden met externe factoren als het weer, onverwachte vertraging met de trein of een plotselinge traktatie op mijn werk. Je houdt de hele dag allerlei ballen hoog.’
Domino-effect
‘Ik kan het me niet veroorloven slordig met mijn diabetes om te gaan, want dan moet ik op de blaren zitten. En dus vervang ik direct mijn sensor als die los is geraakt doordat ik langs een deurpost ben gelopen. En vraag ik in een restaurant of ze een kwartier vóór het hoofdgerecht willen waarschuwen, zodat ik tijdig insuline kan injecteren. Dan nog kunnen dingen fout lopen. Als ik de trein mis en mijn lunch vergeten ben, heeft dat een domino-effect op de rest van mijn dag. Ik ga dus altijd goed voorbereid de deur uit, al vergeet ik vanwege mijn adhd weleens iets.’
Diaburn-out
‘Een paar jaar geleden heb ik een diaburn-out gehad: een burn-out als gevolg van mijn diabetes. Ik was te veel bezig om mijn glucosewaarden binnen de streefwaarden te houden. Dat vroeg mentaal te veel van me. Na die tijd ben ik liever geworden voor mezelf. Ik geef mezelf meer rust op dagen dat ik het nodig heb en sta toe dat het af en toe wat minder goed gaat. Want hé, ik ben geen alvleesklier, ik ben en blijf een mens. Je lichamelijk goed voelen, is een behandeldoel. Maar ook in je koppie moet je fijn hebben.’
Kwaliteit boven kwantiteit
‘Ik heb mijn diabetes nu goed onder controle. Ook op mijn werk presteer ik goed. Ik heb een verantwoordelijke baan met direct klantcontact, moet er echt bij zijn met mijn hoofd. Dat lukt, met steun van belangrijke mensen om me heen. Maar het kost wel veel energie. Daardoor houd ik minder energie over voor andere dingen. Mijn vrije tijd is kostbaar; ik moet goed bedenken waar ik ja op zeg. In dat opzicht heeft diabetes me veel geleerd; ik weet wat ik écht belangrijk vind. Kwaliteit gaat boven kwantiteit. Zowel bij vriendschappen als de dingen die ik onderneem.’
